اعلامیه سایت روشنگران در رابطه روز جهانی کارگر

( اول ماه می ۲۰۲۳) 

 روز جهانی کارگر را پاس داریم و برای آرمان تاریخی آن به پیش برویم 

 اول ماه می روز جهانی کارگر   ۲۰۲۳ فرا می رسد. 

این روز یادآور مبارزات چند سده طبقه کارگر جهانی برای تغییر جهان بوده است. 

مبارزات طبقه کارگر هر چند به آرمان های تاریخی خود نتوانستند ، برسند اما در طول این مدت ضربات کاری به نظام سرمایه داری فرود آورده و نظام سرمایه داری جهانی را به عقب نشینی های بزرگی کشانده اند. 

ایدیولوگ های کاپیتالیسم ، روشنفکران لیبرال و بخشی از روشنفکران چپ فریب خورده ، سیاست های «رفاهی» در غرب کاپیتالیستی را بخشی از حاتم بخشی نظام سرمایه داری دانسته و به ستایش و نیایش آن می پردازند. 

فریب خوردگان غافل از آن اند که بدانند ، آن‌چه به نام دموکراسی ، بیمه کار و سوسیال و غیره در نظام سرمایه داری کنونی وجود دارد ، نتیجه  فشار جنبش های عظیم کارگری، انقلاب های بخون کشیده شده و فداکاری مبارزان بزرگ طبقه کارگر بوده است. 

امروز که کشورهای متروپل سرمایه داری برای کار ارزان و مواد ارزان تولید مواد مصرفی را به کشورهای وابسته انتقال داده اند، وضعیت طبقه کارگر در این کشورها در همان شرایطی قرار دارد که وضعیت طبقه کارگر اروپا و آمریکای شمالی در قرن هجدهم و نوزدهم یعنی در قبل از عقب نشینی نظام سرمایه داری در مقابل جنبش‌های کارگری قرار داشت. 

بی حقوقی کامل و شرایط طاقت فرسا مشخصات زندگی  طبقه کارگر را در کشورهای وابسته می سازد. 

طبقه کارگر افغانستان در شرایط کنونی  مخصوصاً بعد از سقوط نظام طفیلی آمریکایی، در شرایط بسیار سختی قرار گرفته است. 

به علت تحریم ها و فرار سرمایه سیاه، طبقه کارگر افغانستان بیشتر به صفوف بیکاران رانده می شود و قسمت باقی مانده نیز به عرصه بیکاری پنهان کشانده شده و تهدید به بیکار شدن، استثمار این طبقه را تشدید کرده است. 

مثل گذشته نظام طالبی نیز عرصه اقتصاد جنگی را فعال نگهداشته  و بخش های از نیروی کار را در این زمینه به خدمت می گیرد. 

طبقه کارگر افغانستان چه شاغل و چه غیر شاغل در شرایط میان مرگ و زندگی بسر می برد. 

جنایتی را که جمهوریت آمریکایی زیر نام بازار آزاد انجام داد، کمر این طبقه صدمه پذیر را شکست. 

بعد از رژیم امانی تا سقوط دولت پرچم و خلق،   بخش دولتی طبقه کارگر در  افغانستان ، با وجود استثمار و فقر ، حداقل بیمه، کوپون، سبسایدی، ترفیع رتبه ها و غیره را با خود داشت. 

نظام جنایتکارانه بازار آزاد جمهوری دزدان حتی این امتیازات را نیز از آن ها گرفته و این طبقه را به اقتصاد جنگی ، اقتصاد مافیایی و بالاخره به دنیای معتادان کشاند. 

این وضعیت در امارت طالبی نیز با همان حدت و شدت آن جریان دارد. 

با دورنمای پروژه های قوش تیپه، تاپی، تاپ، مس عینک ، پروژه لیتیوم نورستان و کنر و پروژه ترن ازبکستان پشاور و غیره ، اگر از یک طرف ازدیاد جای کار را شاهد خواهیم بود، اما از طرف دیگر به علت بی حقوقی کامل  طبقه کارگر در افغانستان به نمونه های استثمار بسیار بدی مواجه خواهیم شد. 

نه در خصلت رژیم طالبی رسیدگی به حقوق کارگران وجود دارد و نه منافع امارت طالبی اجازه می دهد که کارگران به حداقل زندگی انسانی رو بیاورند. 

ذهنیت عقب مانده قومی طالبی در رابطه کار و کارگر حقوق کارگران را بیشتر از پیش در معرض خطرات قرار خواهد داد. 

چه در اوضاع کنونی و چه در تغییرات پیش رو تا زمانی که طبقه کارگر به آگاهی و اتحاد درونی و اتحاد با تمام اقشار تحت ستم نرسد، این وضعیت نابودی و در لبه مرگ و زندگی قرار داشتن، همچنان ادامه خواهد داشت. 

ازین جهت آن نیروهای  که از نظر تاریخی و منافع طبقاتی می توانند نقش پیشاهنگ طبقه کارگر را داشته باشند، اگر این وضعیت را درک نکنند و برای رسالت تاریخی خود اقدام نکنند، خود بخشی از همان سرنوشتی خواهند شد که از طرف نیروهای استثمارگر برای بردگی کامل طبقه کارگر در نظر گرفته شده است. 

طبقه کارگر افغانستان بخشی  از طبقه کارگر جهان است. 

طبقه کارگر افغانستان با هم طبقه های جهانی خود در دفن نظام سرمایه داری جهانی و امپریالیسم رسالت دارد. 

پس نیروهای که به اندیشه های پرولتری معتقدند، باید آگاهی و سازمان را در این طبقه به وجود بیاورند و به آرمان بزرگ بشریت یعنی رفتن بسوی جامعه عاری از استثمار فرد از فرد یاری رسانند.